Kijk deze knapperd. Hidde is zijn naam. Een kleine dappere jongen die ik namens Stichting Earlybirds mocht fotograferen. De blog die ik namens de ouders heb geschreven kan je vinden op de website van Earlybirds maar ook hier:

Op vrijdagmorgen stap ik al vrij vroeg het Isalaziekenhuis in Zwolle binnen. Bij de deuren van de afdeling zit Hans, de papa van Hidde, mij al op te wachten. Al kletsend lopen we naar de afdeling en na uitgebreid handen wassen lopen we de NICU op.

Hidde ligt nog in bed en mama Liesbeth staat lekker met Hidde te kletsen. Voordat ik de camera uit de tas pak, ga ik eerst kennis maken met Hidde. Wat een prachtig mooi jongetje is hij en wat heeft hij al veel donkere haartjes! Omdat hij nog aan veel apparatuur vastzit, komt de verpleegkundige even helpen.

Mama heeft al gekolfd en Hidde ligt nog lekker in zijn mooi opgemaakte bedje. Zodra ik ga fotograferen lijkt het wel of Hidde op de klikjes van de camera reageert. Hij laat zijn donkere ogen goed zien! Als deze foto’s zijn gemaakt gaat eerst papa nog even lekker met hem zitten voordat mama gaat buidelen. Ondertussen krijg ik het verhaal van de niet bepaald onbezorgde zwangerschap te horen.

Met ca. 6 weken zwangerschap treedt er bloedverlies op en ze denken aan een miskraam. Als er met 7 weken een echo gemaakt wordt, blijkt er toch een hartje te kloppen. Toch is er nog steeds sprake van bloedverlies. Vol spanning leven ze van de ene echo naar de andere toe maar deze lijkt toch steeds goed en ze houden vertrouwen op een goede afloop.

Met 17 weken wordt het bloedverlies toch erger en met 22 weken wordt Liesbeth in het Isala opgenomen. Ze mag niet meer naar huis tot de baby er is. Dit in verband met het vele bloedverlies en de angst voor een acute placenta loslating. Het bloedverlies blijkt door een hematoom achter de placenta te komen waardoor deze deels loslaat. Als met 24 weken de vliezen breken weten ze dat hun kindje nu toch echt binnenkort geboren gaat worden. Gelukkig laat hij nog even op zich wachten, kerst en ´oud en nieuw´ worden in het ziekenhuis gevierd. In deze weken krijgt mama 2 keer een bloedtransfusie waarvan de laatste op de dag van de bevalling. Met 26 weken en 5 dagen komt de bevalling spontaan op gang.

In verband met dat Hidde in een stuit lag en de hoge risico’s bij een natuurlijke bevalling wordt er afgesproken dat het een keizersnede gaat worden. Echter ligt Hidde op de dag van de bevalling al zo diep in het bekken waardoor de gynaecoloog een keizersnede niet meer aan durft. Dit zou een gevaar kunnen zijn voor moeder en kind. Hans en Liesbeth waren voorbereid op het feit dat hij direct na de bevalling ingepakt zou worden en mee zou moeten gaan met een speciaal team maar dat loopt anders. Hidde doet het zo goed dat hij even bij mama op de buik mag liggen en Hans de navelstreng zelf mag doorknippen. Daarna wordt hij opgevangen door het team van de NICU. Papa mag met hem mee en mama gaat naar de OK omdat de placenta, nu het mag, niet loslaat. Met zijn lage geboortegewicht, slecht 835 gram en omdat hij te vroeg geboren is, moet hij direct in de couveuse. In de eerste weken krijgt hij ondersteuning bij het ademhalen met de CPAP en na een aantal weken via de high flow.

2 Weken na zijn geboorte kreeg hij een terugslag, hij kreeg een infectie. Dit waren spannende dagen. Inmiddels doet hij echt elke dag een klein stapje vooruit en weegt hij 1745 gram! Zijn grote broer Jens heeft hij nog niet ontmoet maar als het zo doorgaat zal dat binnenkort zeker gebeuren!

Lieve Hidde, Hans en Liesbeth en natuurlijk ook Jens, wat een kanjers zijn jullie. Zoals de verpleegkunde het al zei; jullie zijn echt een powerkoppel! Ik wens jullie alle geluk en gezondheid voor de toekomst en ik hoop dat hij te zijner tijd met jullie naar huis mag en uitgroeit tot een gezonde jongen!

Groetjes, Anneke

Nawoord van Liesbeth:

Ik vind het belangrijk dat er onder andere een blog wordt geschreven over de zwangerschap en de geboorte van Hidde. Zelf heb ik veel gehad aan alle verhalen die ik in de afgelopen periode op de website van Earlybirds heb gelezen en ik hoop dat anderen ook weer uit ons verhaal hoop en kracht kunnen putten!

Nawoord van mijzelf:

Lieve verpleegkundige van het Isala, wat heb ik ontzettend veel aan je hulp gehad! Mede door jouw hulp heb ik prachtige foto’s kunnen maken!   

 

AHA Fotografie Stichting Earlybirds

Reageer op dit bericht

Deze site wordt beschermd door reCAPTCHA en het Google privacybeleid en servicevoorwaarden zijn van toepassing.